Papież Jan Paweł II w okresie od 1979 do 2003 roku kanonizował 482 i beatyfikował 1343 świeckich i duchownych. 10 lat temu, 13 czerwca 1999 roku w Warszawie papież beatyfikował 108 błogosławionych polskich męczenników, zamordowanych podczas II wojny światowej. W tym gronie są trzej biskupi, pięćdziesięciu dwóch księży, dwudziestu sześciu kapłanów zakonnych, trzech kleryków, siedmiu braci zakonnych, osiem sióstr zakonnych i dziewięć osób świeckich.
Najwięcej, bo jedenastu księży, alumnów i świeckich wywodzi się z diecezji włocławskiej, ośmiu z archidiecezji gnieźnieńskiej, a sześciu z diecezji lubelskiej. Spośród braci i sióstr zakonnych, największa liczba ­ siedmiu wywodzi się z zakonu franciszkanów konwentualnych, sześciu salezjanów oraz po pięciu franciszkanów i kapucynów.
Z diecezji poznańskiej w gronie 108 błogosławionych jest trzech księży. Dwóch z nich miało w swoim życiu związek z powiatem średzkim.
Bł. ks. Włodzimierz Laskowski
Błogosławiony ksiądz Włodzimierz Laskowski urodził się 30 stycznia 1886 w Rogoźnie. Po ukończeniu seminarium w Poznaniu przyjął 1 marca 1914 święcenia kapłańskie.
Od kwietnia był wikariuszem w Modrzu (dek. stęszewski), następnie od początku 1915 r. w Ostrowie Wielkopolskim, skąd przeszedł na posadę wikariusza do parafii św. Marcina w Poznaniu (od 1 VII 1916). W 1917 r. został mianowany sekretarzem generalnym diecezjalnego Związku Towarzystw Dobroczynności „Caritas”. W 1924 r. mianowany został na skarbnika Konsystorza Arcybiskupiego i prokuratora w Seminarium Duchownym w Poznaniu. 1 marca 1926 r. został komendarzem parafii w Tulcach (dekanat średzki). Komendarz to duchowny czasowo zarządzający parafią.
Od 1 listopada 1927 r. był proboszczem w Lwówku, gdzie pełnił swoje obowiązki do 1940 r., tj. do aresztowania przez Niemców. Ponadto od 1930 r. był dziekanem dekanatu lwóweckiego, a od 1931 także inspektorem duchownym nauki religii w szkołach powszechnych powiatu nowotomyskiego. Czasowo też zarządzał parafiami, w których wakowało stanowisko proboszcza, tzn. w Miedzichowie, Bytyniu i Otorowie (wszystkie w dekanacie lwóweckim).
We Lwówku odnowił kościół i plebanię oraz doprowadził do oddłużenia parafii. Dzięki jego zabiegom w Bolewicach, w jego parafii, wzniesiony został kościół filialny. W 1937 r. założył w Lwówku Parafialną Akcją Katolicką, skupiającą cztery stowarzyszenia stanowe. W 1938 r. wyjechał na Kongres Eucharystyczny do Budapesztu. Działał również w organizacjach świeckich. Był prezesem Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego na powiat nowotomyski i członkiem Wydziału Historyczno ­ Literackiego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1915).
Aresztowany przez hitlerowców 15 maja 1940 r. i więziony początkowo w Poznaniu, a następnie przewieziony został do obozu koncentracyjnego w Dachau (24 V 1940). Stamtąd, 2 sierpnia, przetransportowany do obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie bestialsko pobity i skopany zmarł 7 sierpnia 1940 r. Według relacji świadków konał z imieniem Jezusa na ustach.
Bł. ks. Narcyz Putz
Błogosławiony ksiądz Narcyz Putz urodził się 28 października 1877 r. w Sierakowie. Po ukończeniu seminarium w Poznaniu 15 grudnia 1902 roku przyjął święcenia kapłańskie i został powołany na stanowisko wikariusza do Boruszyna. W 1903 r. przeniesiono go na urząd misjonarza do Szamotuł. 1 maja 1913 r. został administratorem parafii we Wronkach, a w 1915 r. proboszczem parafii Mądre, gdzie spędził trzy lata. W latach 1918 ­ 1920 był komendarzem w Ludziskach, a następnie przez krótki okres administratorem i proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Bydgoszczy. 1 października 1925r. powołany został na stanowisko komendarza, a następnie proboszcza parafii św. Wojciecha w Poznaniu.
Za swą gorliwą pracę duszpasterską i zabiegi nad wzniesieniem świątyni na Sołaczu w Poznaniu został w roku 1937 mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitarnej w Poznaniu.
9 listopada 1939 r. został aresztowany i umieszczony w Forcie VII w Poznaniu, gdzie był torturowany. 25 kwietnia 1940 r. został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Należał do pierwszego transportu więźniów polskich do Dachau. Po odbytej kwarantannie 6 czerwca 1940 r. przewieziono ks. Narcyza Putza do obozu w Gusen, gdzie pracował w kamieniołomach i przy budowie obozu. Po kryjomu organizował modlitwy i nabożeństwa, budził nadzieję i chęć przetrwania. 8 grudnia wraz z innymi kapłanami powtórnie przewieziono go do Dachau, gdzie pracował na plantacji, a później w pończoszarni. Zapalenie płuc położyło kres jego życiu.
Zmarł w szpitalu obozowym 5 grudnia 1942 r., a jego ciało zostało spalone w krematorium.

W Polsce parafie pod wezwaniem Błogosławionych 108 męczenników znajdują się w Powierciu (diecezja włocławska) i Malborku (diecezja elbląska). Kaplica bł. 108 Męczenników znajduje się w Sanktuarium w Licheniu. Tu znajduje się też obraz beatyfikacyjny. W czerwcu każdego roku w Licheniu obchodzone są zawsze uroczystości ku ich czci.